Rozdział 4

Sophie’s POV

Niechętnie zażyłam leki, które i tak w niczym nie pomagały. Otworzyłam drzwi.

-Co ty do cholery tutaj robisz?- Spytałam bardzo zaskoczona. Jason stał pod moimi drzwiami.

-Musiałem Cię zobaczyć.

-Czemu?  Jak się dowiedziałeś gdzie mieszkam?

-Od sąsiadów i ponieważ jaaa… chciałem przeprosić.-  Ostatnią część wymamrotał.

-Czy Jason McCann przeprasza?

-Tak.
-Huh, wow.  Dobrze, więc nie wybaczam.
- Czy mogę Cię o coś spytać?
-Pytaj.

-Myślę o tym cały czas.

-Ok.

-Czemu kłamałaś, że mieszkasz gdzieś indziej?

-Nie powiedziałam Ci prawdy. Zdecydowanie Ci teraz nie ufam.
-Mieszkasz w domu numer 427. Każdy bierze ten dom za dom gangu 427.
-Może tak, może nie. Może zagramy w 20 pytań, co?
-Pewnie.
-Świeeetniiee.
-Możemy wejść do środka?
-Kurwa, nie!
-Czemu nie?
-Ponieważ nie ufam Ci.
-Jest ktoś jeszcze u Ciebie w domu?
-Tak.- Kłamałam.
-Kłamiesz.
Wzruszyłam ramionami.  Kogo to obchodzi czy kłamie. Nie mnie.
-Z kim uprawiałaś sex przede mną?
-Nie twój biznes.
-Były chłopak?
-Zmarły chłopak.- Wymamrotałam, patrząc w ziemie.
-Zmarły?
-Tak.
-Przykro mi.
-Nie,  nie jest Ci przykro.- Powiedziałam i ruszyłam do domu, aby zatrzasnąć Jasonowi drzwi przed nosem.
-Czekaj.
-Co chcesz?
-Żebyś mi przebaczyła.
- Dobrze, więc…. Ja nie jestem dżinem, żeby spełniać życzenia.
Zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem.
Pukał do drzwi.-Sophie proszę, możemy porozmawiać, Soph?
Jęknęłam.-Odejdź!!!
-Nie! Nie dopóki mi nie wybaczysz.
-Dobrze, więc wybaczam Ci.
 -Wiem, że mi nie wybaczyłaś.

-Masz rację. Ale nie pomaga mi też to, że stoisz i walisz w te drzwi, krzycząc na mnie.

-Otwórz te drzwi.

-Nie.
-SOPHIE PROSZĘ.

-Okej.- Otworzyłam drzwi.

Nagle jego usta były na przeciwko moich, pocałował mnie, a ja odwzajemniłam pocałunek.

Rozdział przetłumaczony przez Martynę. Komentujcie, piszcie co sądzicie o naszym tłumaczeniu. Przyjmujemy każdą krytykę. xD  Jeśli chcecie być informowani, to napiszcie TT w komentarzu.

I oby do następnego. Następny będzie tłumaczony przez Weronikę.